5. Diario: As programacións didácticas vixentes

Como se comentou na entrada de Dosier deste tema 5, a temática das programacións didácticas preocúpanos enormemente aos futuros docentes de hoxe en día, sobre todo para conseguir aprobar as tan temidas oposicións. Nesta entrada, exporase de xeito breve e preciso algunhas nocións básicas que cómpre coñecer sobre as programacións didácticas antes de somerxerse neste caótico mundo.

En primeiro lugar, débenos quedar moi claro a definición de programación didáctica. Trátase dun conxunto de decisións adoptadas polo profesorado dunha especialidade nun centro educativo, ao respecto dunha materia ou área e do nivel no que se imparte, todo isto no marco do proceso global da ensinanza-aprendizaxe. Ademais, tamén temos que ter en conta que esta fase de planificar a acción docente é imprescindible e primordial para realizar con éxito o noso labor.

A continuación, tamén se poden comentar as fontes que influirán de xeito decisivo na elaboración da nosa programación didáctica:
• A fonte epistemolóxica: ten en conta as características e os fundamentos do saber. É a fonte que historicamente foi máis influínte. 
• A fonte sociolóxica: ten en conta as características da sociedade e aspectos fundamentais da súa organización e dinámica. 
• A fonte pedagóxica: ten en conta as aplicacións didácticas, a práctica educativa e as finalidades da educación. 
• A fonte psicolóxica: ten en conta as características dos suxeitos, do seu momento evolutivo e de como debe ser a aprendizaxe. 

En xeral, unha programación didáctica ten que ter as seguintes características: adecuación, concreción, flexibilidade e viabilidade. En primeiro lugar, temos a adecuación, que se refire a que a programación debe axustarse a un determinado contexto, como o entorno social e cultural do centro, as características do alumnado ou a experiencia previa do profesorado. En segundo lugar, temos a concreción, isto é, a programación debe concretar un plan de actuación que se leve a cabo na aula para que resulte un instrumento realmente útil. En terceiro lugar, está a flexibilidade, que é imprescindible xa que poden xurdir cambios sobre a marcha e, deste xeito, grazas a esta característica non se bota a perder o resto dos contidos planificados e concretados. E, por último, a viabilidade, xa que a programación debe ser realista, axustable e aplicable ao contexto no que imos traballar.

Ademais, os elementos dunha programación son, grosso modo, a xustificación teórica, a contextualización, os obxectivos, os contidos, a metodoloxía, os criterios e os instrumentos de avaliación e a atención ás necesidades educativas específicas.

Algunhas das funcións que ten unha programación son analizar o problema e tratar de describir con precisión os resultados que se desexan acadar, elixir os instrumentos, recursos e materiais necesarios para acadar os obxectivos, fixar unha temporalización para a realización das accións docentes e, por último, pero non por iso menos importante, controlar, analizar e avaliar os resultados, para repetilo ou non nun futuro. 

Polo tanto, despois de tratar estas nocións básicas sobre as programacións didácticas e xunto cas prácticas feitas na aula co profesor e que se comentaron na anterior entrada de Dosier do tema 5, quédanos máis claro como se desenvolve a tarefa de elaboración dunha delas. Ademais, tamén é imprescindible ter en mente o importante que é este aspecto da acción docente xa que nos axuda a levar o noso labor moi ben organizado.